Storie / Libro III, 87

1 Οἳ μὲν δή φασι τὸν Οἰβάρεα ταῦτα μηχανήσασθαι, οἳ δὲ τοιάδε (καὶ γὰρ ἐπ᾽ ἀμφότερα λέγεται ὑπὸ Περσέων), ὡς τῆς ἵππου ταύτης τῶν ἄρθρων ἐπιψαύσας τῇ χειρὶ ἔχοι αὐτὴν κρύψας ἐν τῇσι ἀναξυρίσι· ὡς δὲ ἅμα τῷ ἡλίῳ ἀνιόντι ἀπίεσθαι μέλλειν τοὺς ἵππους, τὸν Οἰβάρεα τοῦτον ἐξείραντα τὴν χεῖρα πρὸς τοῦ Δαρείου ἵππου τοὺς μυκτῆρας προσενεῖκαι, τὸν δὲ αἰσθόμενον φριμάξασθαί τε καὶ χρεμετίσαι.

1 commento:

  1. Tale sarebbe stato lo stratagemma di Ebare, così almeno lo narrano alcuni; invece secondo altri (i Persiani raccontano entrambe le versioni) Ebare avrebbe passato la mano sui genitali della cavalla e poi l'avrebbe tenuta infilata dentro le brache; quando poi al sorgere del sole i cavalli stavano per avviarsi, tratta fuori la mano, Ebare l'avrebbe accostata alle narici del destriero di Dario, il quale avvertendo l'odore della femmina avrebbe cominciato ad agitarsi e a nitrire.

    RispondiElimina