Cato Maior de Senectute 22
Quid iuris consulti, quid pontifices, quid augures, quid philosophi senes, quam multa meminerunt! Manent ingenia senibus, modo permaneat studium et industria, neque ea solum in claris et honoratis viris, sed in vita etiam privata et quieta. Sophocles ad summam senectutem tragoedias fecit; quod propter studium cum rem neglegere familiarem videretur, a filiis in iudicium vocatus est, ut, quem ad modum nostro more male rem gerentibus patribus bonis interdici solet, sic illum quasi desipientem a re familiari removerent iudices. Tum senex dicitur eam fabulam, quam in manibus habebat et proxime scripserat, Oedipum Coloneum, recitasse iudicibus quaesisseque, num illud carmen desipientis videretur. Quo recitato sententiis iudicum est liberatus.
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
E i giureconsulti? E i pontefici? E gli àuguri? E i filosofi? Sono vecchi, ma
RispondiEliminaquante cose ricordano! I vecchi conservano le capacità intellettuali
purché preservino interessi e dinamismo; e questo non solo negli uomini
famosi e insigniti di cariche, ma anche nella tranquilla vita privata.
Sofocle compose tragedie sino all'estremo limite della vecchiaia; poiché,
per questa sua passione, sembrava trascurare il patrimonio familiare, fu
chiamato in giudizio dai figli: volevano che, allo stesso modo in cui, da
noi, si è soliti interdire quei padri che gestiscono male le loro
sostanze, così i giudici lo rimuovessero dal controllo del patrimonio
familiare come se fosse un rimbambito. Allora il vecchio, così si
racconta, declamò ai giudici la tragedia che, da poco composta, aveva tra
le mani, l'Edipo a Colono, e chiese se quell'opera sembrava scritta da un
rimbambito; finita la declamazione, i giudici decisero di proscioglierlo.